Bitwa pod Kleczewem

Po bitwie pod Ignacewem i Starą Rudą, oddział Calliera i Raczkowskiego tropiony przez kolumnę rosyjską pod ogólnym dowództwem generała Krasnokutskiego, zmierzał w kierunku lasów kazimierzowskich. Osłabiony został w tym czasie odejściem grupy kapitana Skrzyńskiego, dodatkowo, nie zdążył dołączyć do oddziału szwadron kawaleryjski Matuszewicza. W tej sytuacji wojska powstańcze zaatakowane zostały w Goraninie koło Kleczewa. Początkowa utarczka przerodziła się w regularną, kilkugodzinną bitwę, na terenach między Komorowem a Nieświastwowem.
 
O klęsce powstańców zadecydowało w dużej mierze wycofanie się pododdziału majora Gruszczyńskiego. Straty polskie oszacowano na bardzo duże: 45 zabitych i podobno 14 rannych. Straty rosyjskie były dużo mniejsze. Po tej porażce Callier z mocno uszczuplonymi siłami zdecydował się stworzyć zaledwie 150 osobową lotną kolumnę, której zadaniem miało być penetrowanie terenu i drobnymi utarczkami nękanie sił wroga.

Ścigany przez Rosjan od Lądu oddział Taczanowskiego wycofywał się przez Kowalewo, Cienin i Przyjmę. Rozdzielił się na dwie części, a złączywszy się znowu w okolicach Kleczewa, starł się chwilową utarczką z piechotą i artylerią rosyjską.

Nieduża potyczka drobnego oddziału powstańczego ze zwiadem rosyjskim.